Een schilderij is nooit af, het is de momentopname tussen communicerende entiteiten die beide drager van hun eigen wereld zijn; vreemdelingen voor mekaar.
“Het abstracte lijkt logisch genoeg om een denken te bevatten. In een wereld waarin de technologie de mens verdringt zal het wezen van de mens zich waarschijnlijk vernieuwen en her-bepalen. Zoals de ziel slechts een abstract begrip is, zo is het natuurlijke levensmechanisme, de drijfveer om te ontkomen aan de vernietiging van door mensen gecreëerde...
“Zoals de sfinx herrijst uit destructie zo vernieuwt het levende zich doorheen materieloosheid, mens tussen het zijnde en het niet zijnde.” – Tess Deleu