“Als ‘wemoed’ me vervult, ween ik bloed, blauwbloed waarmee ik stilte schilder, koester bloed, verlang naar bloedend bloed verlossend, bloedend verlangen, Weet me gerand geronnen warmte gestolde kleverigheid. dorst naar bloed en walg groot in het beheersen” – Tess Deleu
“De mens is in het leven geworpen. Hij en zij ontwaken in een onbekende wereld, er kennis over verwerven is positie bepalend, het punt vanwaar je verder gaat. Soms lijkt het leven te licht, soms lijkt het te zwaar. De sprong bedwingt de val.” – Tess Deleu