“Ik koester de extremen. Daartussen ontplooit zich mijn zelfbeheersing. Gedisciplineerd ontken ik elke zekerheid en ze betwijfelend hervindt ze. Kunst is dramatische geladenheid, de vreugde en schoonheid, de droefheid en de schoonloosheid. Ze is het werk van diegene die het leven gevormd heeft tot haar enige drager van haar sublieme zwaarte en haar subtiele lichtheid.”...
“Als ‘wemoed’ me vervult, ween ik bloed, blauwbloed waarmee ik stilte schilder, koester bloed, verlang naar bloedend bloed verlossend, bloedend verlangen, Weet me gerand geronnen warmte gestolde kleverigheid. dorst naar bloed en walg groot in het beheersen” – Tess Deleu